มาดูประวัติการพัฒนาอุปกรณ์เครื่องส่งรับวิทยุกันดีกว่า

เครื่องส่งรับวิทยุเป็นอุปกรณ์ปลายทางสำหรับการสื่อสารแบบคลัสเตอร์ ไม่เพียงแต่สามารถใช้เป็นอุปกรณ์ปลายทางสำหรับการสื่อสารแบบคลัสเตอร์เท่านั้น แต่ยังสามารถใช้เป็นเครื่องมือสื่อสารไร้สายระดับมืออาชีพในการสื่อสารเคลื่อนที่อีกด้วย

อินเตอร์คอมครอบคลุมช่วงกว้าง ในที่นี้เราจะเรียกอุปกรณ์สื่อสารทางวิทยุที่ทำงานในย่านความถี่คลื่นสั้นพิเศษ (VHF 30 ~ 300 MHz, UHF 300 ~ 3000 MHz) ว่าเป็นเครื่องส่งรับวิทยุ ที่จริงแล้ว ตามมาตรฐานแห่งชาติที่เกี่ยวข้อง ควรเรียกว่าโทรศัพท์ไร้สาย FM คลื่นสั้นพิเศษ ผู้คนมักเรียกโทรศัพท์ไร้สายแบบมือถือที่ใช้พลังงานต่ำและขนาดเล็กว่า "เครื่องส่งรับวิทยุ" ในอดีตบางคนเรียกมันว่า "เครื่องส่งรับวิทยุ" และ "เครื่องส่งรับวิทยุ"; ในขณะที่เครื่องที่มีกำลังสูงและขนาดใหญ่สามารถติดตั้งในรถยนต์ได้ (ยานพาหนะ เช่น เรือ) หรือโทรศัพท์ไร้สายสำหรับการใช้งานคงที่ เรียกว่า "สถานีวิทยุ" เช่น วิทยุติดรถยนต์ (วิทยุติดรถยนต์) วิทยุทางทะเล วิทยุประจำที่ วิทยุ สถานีฐาน วิทยุทวนสัญญาณ ฯลฯ

เครื่องส่งรับวิทยุเป็นอุปกรณ์สื่อสารเคลื่อนที่ไร้สายรุ่นแรกสุดที่มนุษย์ใช้ และเริ่มมีการใช้งานตั้งแต่ต้นคริสต์ทศวรรษ 1930 ในปี พ.ศ. 2479 บริษัท โมโตโรล่า บริษัท อเมริกันได้พัฒนาผลิตภัณฑ์การสื่อสารวิทยุเคลื่อนที่เครื่องแรก - เครื่องรับวิทยุในรถยนต์ "Patrol Card" AM ต่อมาในปี พ.ศ. 2483 ได้มีการพัฒนาเครื่องส่งรับวิทยุ AM แบบใช้มือถือแบบสองทางเครื่องแรกซึ่งมีน้ำหนัก 2.2 กก. พร้อมระยะการสื่อสาร 1.6 กม. สำหรับหน่วยส่งสัญญาณของกองทัพบกสหรัฐฯ ในปี พ.ศ. 2505 Motorola ได้เปิดตัวเครื่องส่งรับวิทยุไร้สายแบบพกพาเครื่องแรก HT200 ซึ่งมีน้ำหนักเพียง 935 กรัม รูปร่างของมันถูกเรียกว่า "อิฐ" และมีขนาดใกล้เคียงกับโทรศัพท์มือถือในยุคแรกๆ

หลังจากการพัฒนามาเกือบศตวรรษ การประยุกต์ใช้เครื่องส่งรับวิทยุได้กลายเป็นเรื่องธรรมดามาก โดยเปลี่ยนจากสาขาเฉพาะไปสู่การใช้งานทั่วไป และจากการใช้งานทางทหารไปสู่การใช้งานพลเรือน มันไม่ได้เป็นเพียงเครื่องมือสื่อสารไร้สายระดับมืออาชีพในการสื่อสารเคลื่อนที่ แต่ยังเป็นเครื่องมือสำหรับผู้บริโภคที่มีคุณสมบัติผลิตภัณฑ์สำหรับผู้บริโภคที่สามารถตอบสนองความต้องการในชีวิตประจำวันของผู้คน เครื่องส่งรับวิทยุเป็นอุปกรณ์ปลายทางสำหรับการสื่อสารแบบจุดต่อหลายจุดที่ช่วยให้ผู้คนจำนวนมากสามารถสื่อสารถึงกันได้ในเวลาเดียวกัน แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถพูดพร้อมกันได้ เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการสื่อสารอื่นๆ ลักษณะของวิธีการสื่อสารนี้คือ: การสื่อสารทันที, การตอบสนองการโทรครั้งเดียว, ประหยัดและใช้งานได้จริง, ต้นทุนการดำเนินงานต่ำ, ไม่มีค่าโทร, ใช้งานง่าย และยังมีการออกอากาศการโทรแบบกลุ่ม, การโทรของระบบ, การโทรที่เป็นความลับ และฟังก์ชั่นอื่นๆ

ในการจัดการกับเหตุฉุกเฉินหรือการสั่งการและการบังคับบัญชา บทบาทของสิ่งนี้ไม่สามารถแทนที่ได้ด้วยเครื่องมือสื่อสารอื่น ๆ เครื่องส่งรับวิทยุแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่ใช้การสื่อสารแบบอะนาล็อกแบบซิมเพล็กซ์ และเครื่องส่งรับวิทยุบางรุ่นใช้การสื่อสารแบบอะนาล็อกแบบแบ่งความถี่แบบดูเพล็กซ์ เครื่องส่งรับวิทยุแบบดิจิทัลมักใช้ในการสื่อสารแบบคลัสเตอร์ แต่ส่วนใหญ่ใช้การแบ่งความถี่แบบดูเพล็กซ์ เครื่องส่งรับวิทยุและเครื่องมือสื่อสารไร้สายอื่นๆ (เช่น โทรศัพท์มือถือ) มีตำแหน่งทางการตลาดที่แตกต่างกันและยากต่อการแทนที่กัน เครื่องส่งรับวิทยุไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ที่ล้าสมัยและจะใช้เป็นเวลานาน ด้วยการพัฒนาเศรษฐกิจและความก้าวหน้าของสังคม ผู้คนมีความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัย ประสิทธิภาพการทำงาน และคุณภาพชีวิตของตนเองมากขึ้น และความต้องการเครื่องส่งรับวิทยุก็จะเพิ่มขึ้นทุกวันเช่นกัน การใช้เครื่องส่งรับวิทยุอย่างกว้างขวางโดยสาธารณชนได้ส่งเสริมเครื่องส่งรับวิทยุให้กลายเป็นเครื่องมือสื่อสารที่ผู้คนชื่นชอบและพึ่งพา